🐾 Het verhaal van Bowie

Een zieke pup en het belang van écht kijken

In maart 2024 kreeg ik een appje van Monique. Haar pup Bowie, een Golden Retriever van 6 maanden, was ernstig ziek. Ze was aan het eind van haar Latijn: heftig overgeven, spuitdiarree, niet willen eten, veel slapen en compleet zonder energie.

Monique stuurde foto’s mee — en meteen voelde ik: dit is foute boel. Er moest snel iets gebeuren. Ondanks de klantenstop die ik op dat moment had, kwam er als vanzelf een plekje vrij. Alsof het zo moest zijn.

 

💔 Consult op 14 april

Toen Bowie op consult kwam, trof ik een hoopje ellende. Ze wilde niets, kroop in een hoekje en straalde intens verdriet en ziekte uit. Na slechts twee brokjes moest ze alweer naar buiten: hevige diarree. En toch... ze kwispelde toen ze weer naar binnen liep. Wat een zieltje.

Wat me direct opviel: haar buik. Pijnlijk opgezwollen, dik en hard — zeker niet normaal voor een jonge pup. En dan hoor je dat de dierenarts had gezegd dat ze te dik werd en minder moest eten. Alsof dit buikje het gevolg was van overvoeding…

 

😔 Wat ging er mis?

Volgens de dierenarts had Bowie IBD (chronische darmontsteking). Ze kreeg medicatie, haar voeding werd aangepast — maar niets hielp. Ze werd alleen maar zieker.

Wat me nog meer raakte, was dat ze ondanks haar ernstige toestand gewoon gevaccineerd en ontwormd was. Terwijl we weten: een zieke hond hoort dat niet te krijgen. Het immuunsysteem is dan verzwakt, waardoor vaccinaties minder goed werken of zelfs extra belasting veroorzaken.

Dat er zo over haar heen werd gekeken, zonder naar het geheel te kijken, maakte me verdrietig — maar ook vastberaden. Want Bowie verdiende beter.

 

 Onderstaande foto’s laten het duidelijk zien

Je ziet haar buik, opgezet en pijnlijk. En je ziet het in haar ogen: ze is ziek. Maar wie goed kijkt, ziet ook een ziel die gehoord wilde worden. Gelukkig kon haar lichaam — met de juiste ondersteuning — stap voor stap weer herstellen.

 

 

💚 Het vervolg: wat lieten de metingen bij Bowie zien?

Tijdens de Quantum Resonantie meting bleek al snel: dit was geen IBD, zoals eerder werd gezegd. Wat ik zag, was een maag die nauwelijks nog werkte:

• De peristaltiek (maagbeweging) was bijna afwezig

• De opname van voedingsstoffen lag stil

• Daardoor bleven er gassen in de buik hangen

• De darmdruk was enorm hoog

• En alles wat onverteerd de darmen inkwam… veroorzaakte spuitdiarree

Ik omschrijf dit bewust in Jip en Janneke-taal, omdat het niet gaat om de moeilijke termen — maar om het begrijpen van wat er écht speelt in het lijf van het dier.

 

 Tijd voor een andere aanpak

We zijn meteen gestart met:

✔️ Een nieuwe voeding die licht verteerbaar is
✔️ Supplementen die de spijsvertering ondersteunen
✔️ Een detoxkuur voor de gifstoffen en zware metalen die bleven hangen na de vaccinatie

Bij de meting zag ik dat haar nieren moeite hadden met afvoeren — mede door een tekort aan magnesium, wat nodig is om zware metalen af te breken. Dus die belasting bleef in haar systeem en legde een extra druk op haar spijsvertering.

 

De weken die volgden

Bowie bleef in mijn gedachten. Ik had intensief contact met Monique. Er gebeurde van alles:

• We bouwden de prednison langzaam af

• De voeding werd goed verdragen

• De supplementen deden hun werk

• En de ontlasting werd stukje bij beetje beter

Na zo’n 8 weken kwam Bowie terug voor een hermeting.

 

 Het verschil was voelbaar

Toen ik haar weer zag, voelde ik het meteen: ze was helderder, rustiger, zachter. Ze zag er beter uit — de buik minder opgezet, de vacht verbeterd, de ogen levendiger. Ze kwam meteen bij me liggen, alsof ze wilde zeggen: "Dank je wel." En dat voelde ik ook.

De meting bevestigde de vooruitgang:

✅ De maag werkte beter
✅ Opname van voedingsstoffen kwam op gang
✅ Geen overgeven meer
✅ Ontlasting was stukken stabieler
✅ De buik slonk zichtbaar
✅ En ze had weer energie om te spelen

 

 Een kleine Golden, maar met een sterke ziel

Wat ik tijdens de hermeting ook zag, is dat Bowie door haar ziekte een achterstand in groei heeft opgelopen. Ik vertelde Monique dat ze mogelijk wat kleiner zal blijven dan gemiddeld — maar dat ze juist daardoor gezonder en sterker uit haar proces komt.

Soms kiest een dier zélf dit pad, en mag het groeien in z’n eigen tempo. En dat doet ze.

 

Hieronder de foto’s van Bowie bij de hermeting

 

Je ziet het verschil: haar buik is minder bol, haar energie is terug, en ze zoekt zélf weer contact. Een blije, dankbare pup — weer op weg naar herstel.

De weg naar herstel – hoe het verder ging met Bowie

Na de eerste grote vooruitgang planden we een nieuwe meting voor september 2024. Helaas werd ik toen ziek en kon ik tijdelijk geen metingen uitvoeren. Maar één ding weet ik zeker: ik laat mijn klanten nooit in de steek.

Ook op afstand bleef ik Monique en Bowie begeleiden. We pasten de supplementen aan, bouwden af waar mogelijk en hielden de voeding in balans. En het ging goed. We bleven samenwerken – als een team.

 

 Ondersteuning van de osteopaat

Omdat Bowie weinig wilde wandelen, besloten we samen dat een bezoek aan een osteopaat verstandig kon zijn. En wat bleek: ook daar werd bevestigd dat de maag nog steeds het zwakke punt was en er wat vitaminetekorten waren.

De osteopaat zette ondersteuning in, en een paar weken later werd Bowie zelfs gezond verklaard — er was geen onbalans meer te meten. Dat was een prachtig moment!

 

 Hermeting op 27 maart 2025

Wat een feest om haar weer te zien! Een jaar later — en wát een verschil.
Bowie zag er fantastisch uit:

• Een glanzende, zachte vacht zoals een Golden hoort te hebben

• Een slanke, ontspannen buik

• Geen diarree meer

• Een gezonde eetlust

• En... zoveel levenslust!

Het viel me wel op dat ze, met haar 1,5 jaar, wat kleiner is gebleven. Maar dat past bij haar. Ze is krachtig, zacht en in balans. Tijdens de loopsheid had haar lichaam wat extra moeite, en na de tweede loopsheid is besloten om haar te laten steriliseren — een goede keuze die haar stabiliteit bracht.

 

 Heeft ze nu IBD?

Monique vroeg me nogmaals: "Heeft Bowie nou IBD?"

Mijn antwoord was duidelijk: nee.
En daar sta ik volledig achter.

Zowel mijn metingen als de tests van de osteopaat lieten dat nooit zien. Wat ze had, was een zwaar verstoorde maagwerking, tekorten, belasting door zware metalen, en een uitgeput lijf. Die misvatting had haar bijna levenslang aan prednison en speciale voeding geholpen — maar gelukkig werd het patroon doorbroken.

 

 Van overleven naar léven

Tijdens de laatste meting waren de waarden bijna allemaal groen – een teken van herstel, balans en vitaliteit. Natuurlijk blijft Bowie gevoelig. Ze krijgt nog steeds ondersteuning met supplementen, maar in lichte mate.

Wat we samen bereikt hebben, is bijzonder. Want toen ze in april 2024 bij mij binnenkwam, was ze er zó slecht aan toe… En nu? Nu is ze een vechter die straalt van leven.

 

 Waarom ik dit verhaal deel

Omdat dit verhaal laat zien hoe belangrijk het is om naar je gevoel te luisteren.
Monique voelde dat het niet klopte. Ze volgde haar intuïtie — en kwam op mijn pad. Daardoor konden we Bowie helpen. Als ze was blijven hangen in het standaard medische protocol, had ze nu waarschijnlijk nog steeds klachten gehad, of erger.

Luisteren naar je dier. Luisteren naar jezelf.
Dat kan écht het verschil maken.

 

 Dank je wel, Monique

Lieve Monique, dank je wel voor je vertrouwen.
Voor jouw vasthoudendheid, jouw openheid, en jouw liefde voor Bowie.

En lieve Bowie — wát een prachtig meisje ben jij.
Een kleine Golden, met een groot hart.

 

 

Hieronder de foto’s van Bowie: van hoe ze was… tot hoe ze nu is – gezond, blij en vol leven. Een verschil om trots op te zijn.

 

Wil je ook dat er écht naar je dier wordt gekeken, met aandacht voor de oorzaak in plaats van alleen symptoombestrijding? Neem gerust contact op. Soms is één blik al genoeg om te weten: hier moet iets anders gebeuren.

 

 

📧 natuurpraktijkarnhem@gmail.com
📞 06 – 4618 3181