In herinnering: Daisy🌼

Een gouden hart, een zachte ziel

Mijn lieve meisje...
Ineens ben je er niet meer. De stilte in huis, in mijn hart — het is groot. Maar jouw aanwezigheid blijft, in alles wat ik doe, en alles wat ik voel.

Hoe het begon

In maart 2011 kwam jij in mijn leven.
Je was nog maar 6 weken oud — veel te jong om al bij je moeder weg te gaan. Maar de omstandigheden bij de fokker waren niet goed, en jij had dringend zorg nodig. Je kwam bij mij met oorontstekingen, blaasontsteking en koorts. Geen goede start, maar ik wilde je een zacht begin geven. Geen antibiotica, maar kruiden. En wonder boven wonder: het werkte. Zo begon ons avontuur samen.

Samen één

We deden zóveel samen.
Je was mijn vaste maatje tijdens workshops hondenmassage, waar je met liefde de oefenhond was. Je genoot van de aandacht en liet iedereen voelen hoe het is om écht te verbinden.

Je ging mee naar kind-hondtrainingen, naar kinderen met een beperking. Je was daar de knuffelhond die iedereen welkom liet voelen. Ook in verzorgingstehuizen stal je harten — altijd met zachtheid, altijd vanuit liefde.

Door jou ben ik verder gaan leren. Jij inspireerde me tot opleidingen in voeding, orthomoleculaire therapie, en zoveel meer. Jij was de drijvende kracht achter mijn groei.

 Verlies en nieuwe liefde

In 2018 nam je afscheid van je grote vriend Simba, mijn andere Golden. Dat viel je zwaar. Maar in 2019 kwam Lizzy in ons leven. Jullie vonden elkaar meteen. Ze mocht tegen je aanliggen, op je liggen — alles was goed. Jullie liepen samen, speelden samen, leefden samen.

 Afscheid

In oktober 2023 kreeg je een open wond aan je poot. Die moest gehecht worden, en je kwam niet goed uit de narcose. Vanaf dat moment ging het op en af. Je was toen al bijna 13 jaar. Ik zag je langzaam achteruitgaan. Na Oud & Nieuw was het duidelijk: je had geen kracht meer, geen eetlust, geen wil om nog mee te wandelen. Je was op.

We lieten Silvie van Gevoel voor Dieren komen. Samen met Robin, Lizzy en mij heb je op een rustige, liefdevolle manier afscheid kunnen nemen. Jij was zó dapper. Je wilde blijven voor mij, maar het was genoeg geweest. En dat voelde ik ook.

Toen je overging, kwam er rust.
Je lag daar met een zachte glimlach — alsof je wilde zeggen: “Dank je wel.”
Lizzy heeft heel mooi afscheid van je kunnen nemen. En ik ook.

 Altijd bij mij

Ik weet dat je er nog bent.
In een andere vorm. In een andere laag. Maar je laat voelen dat je nog meeloopt. In vlinders. In tekens. In zachtheid.

De pijn is groot, het gemis rauw.
Maar diep vanbinnen weet ik: jij bent nu vrij. Zonder pijn. Zonder moeite.

💛 Voor altijd Daisy

Mijn gouden meisje.
Mijn zachte ziel met blonde vacht en een hart van puur licht.

Je leeft voort in mijn hart.
In mijn werk.
In mijn praktijk.
In alles wat ik voor dieren mag doen — dankzij jou.

Dag lieverd.
Dank je wel.
Voor alles.